9 عملکرد مهم پروتئین در بدن شما : پروتئین برای سلامتی بسیار مهم است. در واقع، این نام از کلمه یونانی proteos به معنی “اولیه” یا “مقام اول” آمده است.
پروتئین‌ها از اسیدهای آمینه تشکیل شده‌اند که به هم می‌پیوندند و زنجیره‌های طولانی ایجاد می‌کنند. شما می‌توانید یک پروتئین را رشته‌ای از مهره‌ها بدانید که در آن هر مهره یک اسیدآمینه است. 20 نوع آمینواسید وجود دارد که به تشکیل هزاران پروتئین مختلف در بدن کمک می‌کند. پروتئین‌ها بیشتر کار خود را در سلول انجام می‌دهند و وظایف مختلفی را به عهده دارند.
در اینجا 9 عملکرد مهم پروتئین در بدن ذکر شده است:
9 عملکرد مهم پروتئین در بدن شما
رشد و نگهداری
بدن شما برای رشد و نگهداری از بافت‌ها به پروتئین نیاز دارد. بااین‌حال، پروتئین‌های بدن شما در یک گردش ثابت هستند. در شرایط عادی، بدن شما همان مقدار پروتئین را که برای ساخت و ترمیم بافت استفاده می‌کند، تجزیه می‌کند. در مواقع بیماری، پروتئین بیش از حد ممکن تجزیه می‌شود، بنابراین نیازهای بدن شما را افزایش می‌دهد که این امر به طور معمول در دوره‌های بیماری، در دوران بارداری و هنگام شیردهی اتفاق می‌افتد. البته افرادی که از آسیب یا جراحی بهبود می‌یابند، افراد مسن و ورزشکاران نیز به پروتئین بیشتری نیاز دارند
خلاصه
پروتئین برای رشد و نگهداری بافت‌ها موردنیاز است. نیاز پروتئین بدن به سطح سلامتی و فعالیت شما بستگی دارد.
باعث واکنش‌های بیوشیمیایی می‌شود
آنزیم‌ها پروتئین‌هایی هستند که به هزاران واکنش بیوشیمیایی که در داخل و خارج سلول‌های شما اتفاق می‌افتد کمک می‌کنند. ساختار آنزیم‌ها به آنها اجازه می‌دهد تا با مولکول‌های دیگر سلول که سوبسترا نامیده می‌شوند، ترکیب شوند و واکنش‌هایی را که برای سوخت‌وساز بدن شما ضروری هستند، کاتالیز می‌کنند.
آنزیم‌ها ممکن است در خارج از سلول نیز کار کنند، مانند آنزیم‌های هضم مانند لاکتاز و سوکراز که به هضم قند کمک می‌کنند. برخی از آنزیم‌ها برای انجام واکنش به مولکول‌های دیگر مانند ویتامین‌ها یا مواد معدنی نیاز دارند.
عملکردهای بدنی که به آنزیم‌ها بستگی دارد شامل موارد زیر است:
- گوارش
- تولید انرژی
- لخته شدن خون
- انقباض عضله
- کمبود یا عملکرد نامناسب این آنزیم‌ها که می‌تواند منجر به بیماری شود
خلاصه
آنزیم‌ها پروتئین‌هایی هستند که اجازه می‌دهند واکنش‌های اصلی شیمیایی در بدن شما اتفاق بیفتد.
به‌عنوان یک پیام‌رسان عمل می‌کند
برخی پروتئین‌ها هورمون‌هایی هستند که پیام‌رسان‌های شیمیایی هستند و به ارتباط بین سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌های شما کمک می‌کنند. آنها توسط بافت‌ها یا غدد درون‌ریز ساخته و ترشح می‌شوند و سپس در خون شما به بافت‌ها یا اندام‌های موردنظر منتقل می‌شوند و در آنجا به گیرنده‌های پروتئین در سطح سلول متصل می‌شوند.
هورمون‌ها را می‌توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد:
- پروتئین و پپتیدها: اینها از زنجیره‌های اسیدهای آمینه ساخته می‌شوند، از چند تا چند صد.
- استروئیدها: اینها از کلسترول چربی ساخته می‌شوند. هورمون‌های جنسی، تستوسترون و استروژن، مبتنی بر استروئید هستند.
- آمین‌ها: اینها از آمینواسیدهای فردی تریپتوفان یا تیروزین ساخته می‌شوند که به ایجاد هورمون‌های مرتبط با خواب و متابولیسم کمک می‌کنند.
پروتئین و پلی پپتیدها بیشتر هورمون‌های بدن شما را تشکیل می‌دهند.
برخی از نمونه‌ها شامل موارد زیر است:
- انسولین: سیگنال جذب گلوکز یا قند به سلول است.
- گلوکاگون: تجزیه گلوکز ذخیره شده در کبد را نشان می‌دهد.
- هورمون رشد انسانی یا hGH: رشد بافت‌های مختلف از جمله استخوان را تحریک می‌کند.
- هورمون ضد ادرار یا ADH: به کلیه‌ها سیگنال می‌دهد تا آب را دوباره جذب کنند.
- هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک یا ACTH: ترشح کورتیزول، عامل اصلی در متابولیسم را تحریک می‌کند.
خلاصه
زنجیره‌های اسیدآمینه با طول‌های مختلف پروتئین و پپتیدها را تشکیل می‌دهند که چندین هورمون بدن شما را تشکیل می‌دهند و اطلاعات را بین سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌های شما منتقل می‌کنند.
ساختار را فراهم می‌کند
برخی از پروتئین‌ها فیبر هستند و سفتی را در اختیار سلول‌ها و بافت‌ها قرار می‌دهند. این پروتئین‌ها شامل کراتین، کلاژن و الاستین هستند که به تشکیل چارچوب پیوندی ساختارهای خاصی در بدن کمک می‌کنند.
کراتین یک پروتئین ساختاری است که در پوست، مو و ناخن شما یافت می‌شود.
کلاژن فراوان‌ترین پروتئین در بدن شما است و پروتئین ساختاری استخوان‌ها، تاندون‌ها، رباط‌ها و پوست است.
انعطاف‌پذیری الاستین چند صد برابر کلاژن است. خاصیت ارتجاعی بالای آن باعث می‌شود بسیاری از بافت‌های بدن شما پس از کشش یا انقباض به شکل اصلی خود برگردند، مانند رحم، ریه‌ها و شریان‌ها.
خلاصه
دسته‌ای از پروتئین‌ها که به‌عنوان پروتئین‌های رشته‌ای شناخته می‌شوند، قسمت‌های مختلف بدن شما را با ساختار، قدرت و کشش تأمین می‌کنند.
تنظیم pH بدن
پروتئین نقش مهمی در تنظیم غلظت اسیدها و بازها در خون و سایر مایعات بدن شما دارد.
تعادل بین اسیدها و بازها با استفاده از مقیاس pH اندازه‌گیری می‌شود. از 0 تا 14 است و 0 اسیدی‌ترین، 7 خنثی و 14 قلیایی‌ترین است.
نمونه‌هایی از مقدار pH مواد معمول شامل:
- اسید معده: pH 2
- آب گوجه‌فرنگی: pH 4
- قهوه سیاه: pH 5
- خون انسان: pH 7.4
- شیر منیزیم: pH 10
- آب صابون: pH 12
انواع سیستم‌های بافر به مایعات بدن شما اجازه می‌دهد تا محدوده‌های PH طبیعی را حفظ کنند. برای عملکرد بدن و آنزیم‌ها یک PH ثابت لازم است، زیرا حتی یک تغییر جزئی در PH می‌تواند مضر باشد.
یکی از راه‌های تنظیم PH بدن توسط پروتئین‌ها است. به‌عنوان‌مثال هموگلوبین، پروتئینی است که گلبول‌های قرمز را تشکیل می‌دهد. هموگلوبین مقادیر کمی اسید را متصل کرده و به حفظ مقدار pH طبیعی خون کمک می‌کند.
سیستم‌های بافر دیگر در بدن شما شامل فسفات و بی‌کربنات است.
عملکرد مهم پروتئین در بدن شما
خلاصه
پروتئین‌ها به‌عنوان یک سیستم بافر عمل می‌کنند، به بدن شما کمک می‌کنند تا مقدار pH مناسب خون و سایر مایعات بدن را حفظ کند.
به حفظ تعادل مایعات در بدن کمک می کند
پروتئین‌ها فرآیندهای بدن را تنظیم می‌کنند تا تعادل مایعات را حفظ کنند. آلبومین و گلوبولین پروتئین‌هایی در خون شما هستند که با جذب و نگهداری آب به حفظ تعادل مایعات بدن کمک می‌کنند.
اگر پروتئین کافی مصرف نکنید، سرانجام سطح آلبومین و گلوبولین شما کاهش می‌یابد. در نتیجه، این پروتئین‌ها دیگر نمی‌توانند خون را در رگ‌های خونی شما نگه دارند و مایعات مجبور می‌شوند به فضای بین سلول‌های شما بروند. با ادامه تجمع مایعات در فضاهای بین سلول‌های شما، تورم یا ورم به‌خصوص در ناحیه معده ایجاد می‌شود.
نوعی سوءتغذیه شدید پروتئینی به نام کواشیورکور وجود که وقتی فرد به میزان کافی کالری مصرف می‌کند اما پروتئین کافی مصرف نمی‌کند ایجاد می‌شود. کواشیورکور در مناطق پیشرفته جهان نادر است و بیشتر در مناطق محروم رخ می‌دهد.
خلاصه
پروتئین‌های موجود در خون شما تعادل مایعات بین خون و بافت‌های اطراف را حفظ می‌کنند.
تقویت سلامت ایمنی
پروتئین‌ها برای مقابله با عفونت به ایجاد ایمونوگلوبولین ها یا آنتی‌بادی‌ها کمک می‌کنند. آنتی‌بادی‌ها پروتئین‌هایی در خون شما هستند که به محافظت از بدن در برابر مهاجمان مضر مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها کمک می‌کنند. هنگامی‌که این مهاجمان خارجی وارد سلول‌های شما می‌شوند، بدن شما آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که آنها را برای ازبین‌بردن نشان می‌دهد.
بدون این آنتی‌بادی‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها آزاد می‌شوند و بدن شما را با بیماری که ایجاد می‌کنند غرق می‌کنند. هنگامی‌که بدن شما آنتی‌بادی علیه باکتری یا ویروس خاصی تولید کرد، سلول‌های شما هرگز نحوه ساختن آن را فراموش نمی‌کنند. این عامل به آنتی‌بادی‌ها اجازه می‌دهد تا دفعه بعدی که عامل بیماری خاصی به بدن شما حمله می‌کند، سریع واکنش نشان دهند. در نتیجه، بدن شما در برابر بیماری‌هایی که در معرض آن است ایمنی ایجاد می‌کند.
خلاصه
پروتئین‌ها برای محافظت از بدن در برابر مهاجمان خارجی مانند باکتری‌ها و ویروس‌های بیماری‌زا، آنتی‌بادی تشکیل می‌دهند.
مواد مغذی را حمل‌ونقل و ذخیره می‌کند
پروتئین‌های حمل‌کننده مواد را در سراسر جریان خون شما به سلول‌ها، خارج سلول‌ها یا درون سلول‌ها حمل می‌کنند. موادی که توسط این پروتئین‌ها منتقل می‌شوند شامل مواد مغذی مانند ویتامین‌ها یا مواد معدنی، قند خون، کلسترول و اکسیژن هستند.
به‌عنوان‌مثال، هموگلوبین پروتئینی است که اکسیژن را از ریه‌ها به بافت‌های بدن منتقل می‌کند. حامل‌های گلوکز موسوم به GLUT که گلوکز را به سلول‌های شما منتقل می‌کنند، درحالی‌که لیپوپروتئین ها کلسترول و سایر چربی‌ها را در خون شما حمل می‌کنند. ناقلین پروتئین خاص هستند، یعنی فقط به مواد خاصی متصل می‌شوند. به‌عبارت‌دیگر، یک انتقال‌دهنده پروتئین که گلوکز را حرکت می‌دهد کلسترول را حرکت نخواهد داد.
پروتئین‌ها همچنین نقش ذخیره‌سازی دارند. فریتین یک پروتئین ذخیره‌کننده آهن است که آهن را در خود ذخیره می‌کند.
پروتئین ذخیره‌کننده دیگر کازئین است که پروتئین اصلی شیر است که به رشد نوزادان کمک می‌کند.
خلاصه
برخی از پروتئین‌ها مواد مغذی را به کل بدن شما منتقل می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر آنها را ذخیره می‌کنند.
تأمین انرژی می‌کند
پروتئین‌ها می‌توانند انرژی بدن شما را تأمین کنند. پروتئین حاوی چهار کالری در هر گرم است، همان مقدار انرژی که کربوهیدرات تأمین می‌کند. چربی‌ها، نه کالری در هر گرم، بیشترین انرژی را تأمین می‌کنند.
بااین‌حال، آخرین چیزی که بدن شما می‌خواهد برای انرژی استفاده کند پروتئین است زیرا این ماده مغذی ارزشمند به طور گسترده در سراسر بدن شما استفاده می‌شود.
کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها برای تأمین انرژی بسیار مناسب‌تر هستند، زیرا بدن شما ذخایر خود را برای استفاده به‌عنوان سوخت حفظ می‌کند. علاوه بر این، آنها در مقایسه با پروتئین با کارایی بیشتری متابولیزه می‌شوند. در حقیقت، پروتئین بدن شما را در شرایط عادی با انرژی بسیار کمی تأمین می‌کند.
بااین‌حال، در حالت ناشتا (18-48 ساعت بدون مصرف غذا) ، بدن شما عضله اسکلتی را می‌شکند تا اسیدهای آمینه بتوانند انرژی شما را تأمین کنند.
اگر ذخیره کربوهیدرات کم باشد، بدن شما همچنین از اسیدهای آمینه عضله اسکلتی شکسته استفاده می‌کند. این می‌تواند پس از ورزش کامل یا اگر به‌طورکلی کالری کافی مصرف نکنید، رخ دهد.
خلاصه
پروتئین می‌تواند به‌عنوان یک منبع انرژی باارزش عمل کند اما فقط در شرایط ناشتا، ورزش خسته‌کننده یا کالری دریافتی ناکافی.
سخن آخر
پروتئین نقش‌های زیادی در بدن شما دارد. آنها به ترمیم و ساختن بافت‌های بدن شما کمک می‌کند، اجازه می‌دهد واکنش‌های متابولیکی اتفاق بیفتد و عملکردهای بدن را هماهنگ می‌کند.
پروتئین‌ها علاوه بر اینکه یک چارچوب ساختاری برای بدن شما فراهم می‌کنند، pH مناسب و تعادل مایعات را نیز حفظ می‌کنند.
سرانجام، آنها سیستم ایمنی بدن شما را قوی نگه می‌دارند، مواد مغذی را حمل و ذخیره می‌کنند و در صورت لزوم می‌توانند به‌عنوان منبع انرژی عمل کنند.
در مجموع، این عملکردها پروتئین را به یکی از مهم‌ترین مواد مغذی برای سلامتی شما تبدیل می‌کنند.
سینه مرغ برای ورزشکارها منبع خیلی خوبیه چربیش هم کمه